Projenin kendisi kadar güzel bir çalışma çıkabilir ortaya. Bu haliyle yakın. Gözüme çarpan birkaç aksaklığı yazayım:
Tahtaya yazı yazan küçük kız ile tahta arasındaki hem büyüklük hem de perspektif ilişkisi güzel değil. Kız çok ama çok küçük kalıyor tahtanın karşısında. Hala yazmakta olduğuna göre (ilgi sözcüğünü), ihtiyaç listesini de aynı küçük kızın yazdığı gibi bir izlenim oluşuyor. O boyuyla, o kadar yukarıya yazamaz. Kaldı ki, kızın ayakları yerden kesik. Deyimin her iki anlamında da ayakları yere basmalı. (Okusun, evet, okumalı, okuyunca ayakları yerden kesilmesin ama!) Kızcağızı büyüterek, bütün bu ilişki sorununu çözebilirsin.
Tahtanın üzerinde bir sürü öğrenci yerine, tek bir öğrenci "istiyoruz" yazılı bir pankart tutabilirdi. Bu haliyle benim gözüme çok kalabalık. Tüm bir sınıf mevcudunu göstermek zorunda değiliz.
İhtiyaç listesi çok uzun, çok kalabalık. Kimse, o kadarını okumaz; kimsenin (belki meslekten birkaç öğretmen hariç) o kadarını tek tek okumaya vakti de olmaz (isteği de.) Bunun yerine, birkaç kalemle sınırlı tutup listenin devam ettiğini göstermek (en son kalem olarak kızın yazmakta olduğu "ilgi", örneğin), daha başarılı ve etkili olur. Ortamı/tahtayı sade ve basit de tutar. (Ayrıca fazladan da tebeşir ziyan edilmemiş olur!)
"Eğitim ve Öğrenim Hakkı Temel Haktır" talebi/sloganı da biraz sorunlu sanki. Eğitim hakkı, hak mıdır, temel hak mıdır, şimdi üzerinde düşünemeyeceğim ancak sadece "Öğrenim Hakkı, Temel Haktır" demek, yeter de artar bile!