Aslında Emine hanım ve Yaşar bey kısmen haklılar. Ne varsa eskilerde var tabiri kısmen doğrudur. Ama sevgi vermekle terbiye vermek ayrı şeylerdir. Büyüklerine saygılı olması için lakait tavırlar sergilemesin diye bu kadar acımasızca davranılmamalı. Eğitilmeli anlatılmalı kısacası terbiye edilmeli. Sevgiyi esirgeyerek olmaz.
Çocuğa sevgi gösterilmeli, sevildiğini anlamalı. Yoksa aile içerisinde kendini yabancı gibi hissetmesine dışlanmış hissetmesine neden olabilir. Yaşar beyin yazdığı yazıda babanın kızkardeşlerini dizlerine oturtup sevdiğini fakat çocuğun yüzüne bile bakmadığı yazılmış. Bence bu hiç de iyi birşey değil. Çocuğun kendini her zaman yabancı hissetmesine yol açar, arada ki samimiyet güven bitebilir hatta bu anksiyete'ye kadar gidebilir. Yaşı ne olursa olsun kendine muhattab saymak, hiç bir zaman görmezden gelmemek, sevgi ve sıcakkanlılık göstermek bence en iyisidir..
Çocuğa sevgi gösterilmeli, sevildiğini anlamalı. Yoksa aile içerisinde kendini yabancı gibi hissetmesine dışlanmış hissetmesine neden olabilir. Yaşar beyin yazdığı yazıda babanın kızkardeşlerini dizlerine oturtup sevdiğini fakat çocuğun yüzüne bile bakmadığı yazılmış. Bence bu hiç de iyi birşey değil. Çocuğun kendini her zaman yabancı hissetmesine yol açar, arada ki samimiyet güven bitebilir hatta bu anksiyete'ye kadar gidebilir. Yaşı ne olursa olsun kendine muhattab saymak, hiç bir zaman görmezden gelmemek, sevgi ve sıcakkanlılık göstermek bence en iyisidir..