Bu bir grafikerler hikayesidir

[İsmail ÇOBAN]

Zaman geçmişti ve artık yalnız olamayacağını anlamıştı..

 

[zynp]

Telefonu çaldı ve arayan hayatındaki tek dostu Şukufeydi

 

[kıpkırmızı]

Şukufe kulakları tırmalayan sesiyle "Gelirken ekmek al la" didi

 

[Ndesign]

Yanlız üzerine para almadığından, ne diyeceğini bilemedi

 

[zynp]

Bir süre telefonda sessiz kaldıktan sonra tamam diyerek kapadı.

 

[kıpkırmızı]

Kapadı ama ekmeği nasıl alacağını düşünmeye başladı bir an telaşalandı

 

[zynp]

Yürürken yerde birde ne görsün, evet yerde duran paraydı.

 

[Ndesign]

Yerdeki parayı aldı, Libya dinarı olduğunu farketti

 

[kıpkırmızı]

(hahahahaha öhüm!)

Tereddütle eğilip parayı aldı, biraz elinde gezdirdi ve bu boğazımızda kalır diyerek yürüdü, biraz ilerideki caminin kapısından girdi...

 

[zynp]

Caminin kapısından girerken bir an fikir değiştirip dövizci Ruknettin'in yanına gitmeye karar verdi