- Kayıt
- 2 Nisan 2009
- Mesaj
- 2.954
- Tepki
- 1.573
Sen tek değilsin bu dünyada bende Sen im...!
Dedim ki...
- Konuyu başlatan user9
- Başlangıç Tarihi
- Kayıt
- 3 Ağustos 2012
- Mesaj
- 191
- Tepki
- 1
Biz hiç bir zaman kendimizi iyi hissetmiyoruz. Sadece nasıl avutacağımızı iyi biliyoruz.
- Kayıt
- 3 Ağustos 2012
- Mesaj
- 191
- Tepki
- 1
Her sabahımda, bir umut var..
Sen rüyalarında kendine kabus olurken, unutmuşsun ateşe uzanmayı. Ense kökünde yarattığın cehennemin varlığıyla, şeytanlığımın dikkatini çekmeye çalışırken, unutmuşsun zebaninin varlığını.
Sen, zamanını nereye harcadığını bilmeyen gafil.
Sen, ismimin anlamını idrak etmekten aciz akıl.
Sen, yaşadığım karanlığı bilmezken bana geceyi anlatan zelil.
Hanidir farkına vardın insan olmadığının ve hanidir anladın beynini beline akıttığın.
Toy zamanlarımın minyatür sunağı, alık mevsimi. Balığı kavağa çıkarıp orada kurban etmenin mavisi kadar ölüme yaklaşmışken, canımı geride bırakıp varlığımı terk edebilmişken, sen hiç olamayacak kadar kayıp…
Ben öldüm bileklerime dokumadan, gözlerimi kapayıp aklımdan olmadan, ben öldüm cenaze törenime kimsenin gelmeyişini isteyecek kadar hain, tabutumun çivilerini perçinleyecek kadar zalim. Uzun zamandır unuttuğum adımı yeni hatırlıyorken, yeniden doğuşuma şahit oluyorken, ölümü tanımışken, şimdi benken; celladımı yanı başımda taşıyorken halim. Sen ve senin anlattıkların cin ali kitabına konu matrak halin.
Unutma, sakın unutma!
Saflıktan daha tehlikeli bir şey varsa o da kirlenip yeniden arınmış olandır.
Unutma, sakın unutma!
Hiçbir şey ama hiçbir şey, alabildiğinde yaşanacak olan güzellikten daha korkunç ve acımasız değildir…
Sen, zamanını nereye harcadığını bilmeyen gafil.
Sen, ismimin anlamını idrak etmekten aciz akıl.
Sen, yaşadığım karanlığı bilmezken bana geceyi anlatan zelil.
Hanidir farkına vardın insan olmadığının ve hanidir anladın beynini beline akıttığın.
Toy zamanlarımın minyatür sunağı, alık mevsimi. Balığı kavağa çıkarıp orada kurban etmenin mavisi kadar ölüme yaklaşmışken, canımı geride bırakıp varlığımı terk edebilmişken, sen hiç olamayacak kadar kayıp…
Ben öldüm bileklerime dokumadan, gözlerimi kapayıp aklımdan olmadan, ben öldüm cenaze törenime kimsenin gelmeyişini isteyecek kadar hain, tabutumun çivilerini perçinleyecek kadar zalim. Uzun zamandır unuttuğum adımı yeni hatırlıyorken, yeniden doğuşuma şahit oluyorken, ölümü tanımışken, şimdi benken; celladımı yanı başımda taşıyorken halim. Sen ve senin anlattıkların cin ali kitabına konu matrak halin.
Unutma, sakın unutma!
Saflıktan daha tehlikeli bir şey varsa o da kirlenip yeniden arınmış olandır.
Unutma, sakın unutma!
Hiçbir şey ama hiçbir şey, alabildiğinde yaşanacak olan güzellikten daha korkunç ve acımasız değildir…
her gün sana benzeyen uçurumlara bırakıyorum kendimi. adına dair söylenmiş her ne varsa nefesimle kafesliyorum. sana kadar gelmişken, zamanı her anıma, yalın ve kahramansız adamışken, sadece bekliyorum.
en güzel baharımı giyinip uyandım bu gün, yarın ve sonraki gün. soluk alıp verdiğim her dakika, gecenin on ikisinde sana dokundum, tanımadığım kokunu özledim, tutmadığın elinde kayboldum. sen hiç görmediğim ve göremeyeceğim içimdeki kusursuz adam, her gün yüzünü çiziyorum kalbimin eskizine, belki, belki gün olur kanım hayaline can verir diye.
işte böyle bir günde, yine sendeyim; her defasında bu son olsun diyecek olsam bile.