günün sözü...
- Konuyu başlatan danisman
- Başlangıç Tarihi
iklim
Üye
- Kayıt
- 22 Nisan 2010
- Mesaj
- 11
- Tepki
- 0
hayatı ciddiye almak ondan birşeyler için sürekli bir beklenti içerisinde olmak ise
kendimize neden mutsuzuz sorusunu sormamıza gerek yok...
ne kadar az beklenti içerisinde olursak o kadar çok şey için çalışıyoruz
ben beklemektense almaya gitmeyi tercih edrim
kendimize neden mutsuzuz sorusunu sormamıza gerek yok...
ne kadar az beklenti içerisinde olursak o kadar çok şey için çalışıyoruz
ben beklemektense almaya gitmeyi tercih edrim
- Kayıt
- 29 Mayıs 2009
- Mesaj
- 1.398
- Tepki
- 36
@danisman
2003 yılından beri uygulamaya çalıştığım felsefe bu... Ne oldu 2003'te.?
Eşim kaybettim..
O güne kadar herşeyi ciddiye alırdım ; bu adam niçin bana böyle baktı yoksa bir şeye kızmış, bu iş niye olmadı hep te beni bulur, ne olacak bunun sonu vs vs. Panik atak, her işte mükemmellik arayan, simetri hastalığına sahip birisiydim..
Şimdi hayatı ciddiye almıyorum, her an ölecekmiş gibi düşünüp projelerimi ertelemiyorum, hayat güzel, nereye kadar götüreceksem tadını çıkarmaya çalışıyorum, dünyaya bir kez daha gelmiyeceğim biliyorum, ben öldükten sonra sevenlerimin bile 3 gün sonra beni unutmaya başlayacağını hayatın o noktada başlamadığını ve hala devam ettiğini biliyorum,buna üzülmüyorum gerçeğin ta kendisi olduğunu çoktan kabul etmiş durumdayım.
Aslında Nazım Hikmet'in bir rubaisi bunu çok güzel dile getiriyor;
Bu bahçe, bu nemli toprak, bu yasemin kokusu, bu mehtaplı gece
pırıldamakta devâm edecek ben basıp gidince de,
çünkü o ben gelmeden, ben geldikten sonra da bana bağlı olmadan vardı
ve bende bu aslın sureti çıktı sadece...
Nazım HİKMET
Ozan Bey teşekkür ederim, günün fakat aslında tüm zamanların anlamlı söz için..
2003 yılından beri uygulamaya çalıştığım felsefe bu... Ne oldu 2003'te.?
Eşim kaybettim..
O güne kadar herşeyi ciddiye alırdım ; bu adam niçin bana böyle baktı yoksa bir şeye kızmış, bu iş niye olmadı hep te beni bulur, ne olacak bunun sonu vs vs. Panik atak, her işte mükemmellik arayan, simetri hastalığına sahip birisiydim..
Şimdi hayatı ciddiye almıyorum, her an ölecekmiş gibi düşünüp projelerimi ertelemiyorum, hayat güzel, nereye kadar götüreceksem tadını çıkarmaya çalışıyorum, dünyaya bir kez daha gelmiyeceğim biliyorum, ben öldükten sonra sevenlerimin bile 3 gün sonra beni unutmaya başlayacağını hayatın o noktada başlamadığını ve hala devam ettiğini biliyorum,buna üzülmüyorum gerçeğin ta kendisi olduğunu çoktan kabul etmiş durumdayım.
Aslında Nazım Hikmet'in bir rubaisi bunu çok güzel dile getiriyor;
Bu bahçe, bu nemli toprak, bu yasemin kokusu, bu mehtaplı gece
pırıldamakta devâm edecek ben basıp gidince de,
çünkü o ben gelmeden, ben geldikten sonra da bana bağlı olmadan vardı
ve bende bu aslın sureti çıktı sadece...
Nazım HİKMET
Ozan Bey teşekkür ederim, günün fakat aslında tüm zamanların anlamlı söz için..
