''Ateş düştüğü yeri yakar.''
Göğsün üstüne gelip oturan ve gitmek bilmeyen bir daralmadır annenin ölmesi. En neşeli anda, kalbe aniden saplanıveren bir sızıdır. "Anne" artık bir kokudur zihne yerleşen; odasının, eşyalarının kokusudur. Eşek kadar bir adamın, oyuncaklarına sarılır gibi annenin eşyalarına sarılıp ağlamasıdır. "Ateş düştüğü yeri yakar."ın hayattaki doğrulamasıdır.