Merhaba,
Umarım yazdıklarımı sonuna kadar dikkatlice okur ve anlamaya çalışır, sıkıldığınızı hiç hissetmezsiniz.
Hayatın sırrını arar gibisiniz sanki.
Yazdıklarınızı görünce bunu hissettim,ya da böyle hissetmek için yazdıklarınızı okudum,bilemedim.
Anladığımı anladığım gibi yorumluyorum.(Hep böyle yaprım da.)
Size birkaç tavsiyede bulunmadan da buradan gitmeyi düşünmüyorum.
Giriş:
Amaç Kavram Analizi:
Bir şirket kurulacağı zaman o şirketin kurulacağı alanda bazı etüdler yapılır.
Örneğin zemin etüdü bunlardan birtanesidir.
İşletmenin ve departmanlarının kurulacağı alan,işletmenin üreteceği mamülün hammaddeden pazara sunumuna kadarki seyrinde hiçbir sorun teşkil etmiyorsa bu alan zemin etüdünden geçmiş sayılır.
Sonra pazara yakınlık faktörüde işletmede kuruluş alanını belirleyici olmaktadır.
Bunlar gibi daha birçok etken var tabiki.
Gördüğümüz gibi kurulacak işletmeden maksimum verim alabilmek için
birçok plan-proje-etüd yapılmaktadır.
Tüm bunların tek bir amacı vardır , kar ve rekabet.
Kendimizi burada yeni kurulacak olan bu genç işletmeye benzetebiliriz.
Önce kendimize bazı genel sorular sormalıyız, bunlar:
Soru1:Bu benim için bir hobi mi olacak yoksa bu işten para kazanma amacı mı güdüyorum?
Soru2:Tek amacım para kazanmak mı yoksa sevdiğim işi yaparak mı para kazanmak istiyorum?
Hepsine "3"e göre cevap verdiğinizi varsayıyorum.
Bu aşamada artık kendinize mesleki bazı sorular sormalısınız.
Soru3:Vektörel mi çalışmak istiyorum pixel mi?
Hangisiyle daha çok zevk alıyorum,hangisinde daha iyiyim?Saptayınız.
Bu bağlamda...
Kendimiz üzerinde de bazı etüdler yapmalıyız,hangi alanda daha tecrübeliyiz,hangi alanlarda daha iyiyiz,elimiz ve zihnimiz neye daha yatkın bunları yine teorik ve uygulamalı etüdlerle saptamalıyız.
Örneğin vektörel çalışacaksak bunlar hakkında en fazla kaç teori biliyoruz,nekadar deneyimli ,bilgiliyiz saptanmalı.
Vektörel programların içesirinde en fazla kaç aracı tanıyoruz ,bu araçları nekadar kullanabiliyoruz,kaçının fonksiyonlarını tam biliyoruz yine saptamalıyız.
Bu az bilgiler ışığındaki etüdler bize hedef seçimlerimizde yol gösterecektir.
Kararımızı verdik hem pixel hem vektörel çalışacağız.
Neler Yapmalı Neler Yapmamalı Sorunsalı:
*İlk önce uymamız gereken zorunluluk şudur:
Kullanacağımız programın içerisindeki bütün araçları tanımak,fonksiyonarını öğrenmek.
Bu hususta ilgili türkçe e-book lardan yararlanabiliriz.
*Programımızı herzaman orjinal dilinde ya da bağlı bulunduğu eğitim kaynağının yoğun olduğu dilde kullanmalıyız.Bunun sebeplerinden birtanesi ,program eğitiminde kullanılan bazı terimleri bizim kullandığımız dil karşılayamamaktadır, bu ise öğrenimde akış kaynağını kestiği için mantığı kavrayamama gibi sorunlara neden olmaktadır.
*Kendimize günlük belirli bir saat dilimi ayırmalı periyodik olarak bu saatlere ne atamışsak o saatlerde o programla ilgilenmeli buna bir isim vermeliyiz.
Örn:Her Pazartesi 20-22 arası Corel Etüd Saatim.
Her Cumartesi 20-22 arası Photoshop Etüd Saatim.
Bunu post-it ile masamızda gözümüzün göreceği biryere yapıştırmalıyız.
Turuncu değil Fosfor renk post-it yaprağı kullanırsak daya faydalı olacaktır,çünkü o renk daha ısrarcıdır.
*Kendimize eğitim için seçeceğimiz kaynakların anlatımında kullanılan dil düzgün bir Türkçe olmalı, özelikle bilir kişilerce hazırlanmış; sade, akıcı kullanılmış anlatım dili seçilmelidir.
Kendimize başlangıç için Türkçe bir eğitim seti satın alabiliriz ve aşama aşama,aksatmadan konuları atlamadan anlatılanları dikkatlice dinlemeli yöntemleri dikkatlice izlemeli ve hafizamıza kaydetmeliyiz.
Daha sonra aynı videoyu tekrar izlemeli 2. defada uygulamaya başlayabiliriz.
*Başladığımız bir uygulama her ne olursa olsun onu asla ama asla yarım bırakıp başka bir uygulamaya geçmemeliyiz, bu yapılabilecek en büyük hatadır.
Yarım yamalak bilgilerle "yetiştiğimizi " sanmak ve buna "Program Biliyorum" demek ve "bildiğimize inanmak" bize ileride büyük başarısızlıklar getirecektir.
Öte yandan yapmaya çalıştığımız uygulamayı yarım bıraktığımızda uygulama neticesinin bize vereceği mantıktan dolayısıyla küçük de olsa 1 deneyimden yoksun kalmamız kaçınılmazdır.Takdir edersiniz ki deneyimler damlaya damlaya birikir.
*Bol bol doğayı gözlem metoduna başvurmalıyız.Çizeceğimiz ,çizebileceğimiz herşeyi evvela doğadaki doğal haliyle incelemeliyiz.Sıkılmayıp gidip bir bakalım,neye benziyor,nereleri nasıl duruyor.İyice inceleyelim.
*Yaratacağımız (Ya da çizeceğimiz.) planlı bir fikir ise daha önce kimler bunu nasıl çizmişler mutlaka önce merak etmesini becerebilmeli sonra onları araştırıp,bulup incelemeliyiz.
Meslektaşlarınızın aklına neler gelmiş,onlar nasıl anlatmışlar,bunları merak etmelisiniz.
Minimum 10 örnek incelemeden tasarımımızı oluşturmamalıyız.
Amacımız fikir çalmak değil sadece fikir edinmek olmalı tabiki.
*Özellikle bir çalışmayı "sıkıntı anına getirme" cehaletini göstermemeli.
Sıkıntı ile sanatı karıştıran açık bir cinayet işlemektedir,bu sanatçıyı köreltir,bu zihniyetle sanatçı olunmaz,sanat yapılamaz.
Sıkıntıyla çalışma yapılamaz,bunu hiçbir kitap yazmaz.Bu cümleyi kurmak da bu zihniyeti barındırmak da cehaletin ta kendisidir, bu insanın kendi yaptığı işe bir küfürdür.Bu zihniyetin sahibi ise programı sadece sevgilisinin fotoğraflarında saçmalıklar yapmak için ya da kendi "aman ne çok karizmayım(!)" sandığı fotoğraflarında gayet arabeskçe zırvalamak için öğrenmek ister.Bırakalım onlar öyle bilsin...
İlk Adımlar İlk Acılar İlk Gözyaşları İlk Direnişler...
Biz anımsayamasak da yürümeye yeni başlayan her bebek ilk adımlarında çok zorlanır,bazen sendeler ve düşer,bazen ayakta kalabilmek için kıpırdamadan durur,düşmeye direnir,düşüp biryerlerini acıtabileceği ihtimalini hiçe sayarak yürümeye çalışır,takadı kalmadığında düşüverir ama tekrar kalkmasını da bilir,tekrar düşebileceğini hiçe sayarak hem de.Ve büyürken hep büyüklerini taklid ederek öğrenmeye çalışır hayatta kalabilmeyi.Netice itibariyle bunu başarır, yani birgün dimdik yürür,hiç zorlanmadan ve artık yaşıyordur o.
Burada da kendimizi bu bebeğe benzetebiliriz.
Seçtiğimiz hedefte ilk adımlarımız elbette yalpalayacaktır,elbette ilk zamanlarda ayakta kalabilmek için direneceğiz,belki ilk zamanlarda bazı deneyimsizliklerimiz canımızı yakacak ama biz tüm bunlara alışacağız,bunu göze almıştık zaten baştan daha.
Sonraları düşmemek için direneceğiz,sonra ayakta durduğumuzu düşündüğümüzde başlayacağız ağabey ve ablalarımızı taklid etmeye.
Onların kalemini ,fırçasını, onların şiirlerini,armonilerini taklid ede ede öğreneceğiz taklid etmemeyi.
Birgün bakacağız ki kendi kalemimiz tuttuğumuz elimizdeki,hem kendi fırçamız,kendi tualimiz.Aaaa! Ne güzel değil mi,güzel olmaz mı?
Artık kendi yolumuzu çizmiş , kendimizi bulmuşuz bir bakıma.
Deneyimlerimiz artık arkasına biraz daha konforlu yaslanıp ayaklarını sehpaya uzatıp tv karşısında mısır tüketebilir.Hakkıdır belki.
(NOT:Bilinmeli ki en yararlı eğitim üniversitelerden temin edilmektedir, güz.san.fak sizin için daha yararlı olacaktır)
Geneldir!
Üstü Kapalı (Gayet Açık!) Ataçnotlar:
-Herzaman bir hedef olmalı yalnız hedefin bir sınırı hiç olmamalı.
-Herzaman Olduğumuza değil Olacağımıza inanmalıyız.
-Hiçbirzaman "Ben Şuyum" dememeli ,bu yolda hiçkimsenin "şuyum" diyebileceği birşey yok,hele ki bir sınır hiç yok.
-Bu yolda Noktalar değil fakat hep Virgüller kullanılmalı.
-Üstadlarımızı herdaim örnek almalı ,onlara saygı duymalı.
-Bu işe 2gün sonra sıkılmak için başlanıyorsa şimdi gerisingeri kapıyı açıp çıkıp gitmeli.
(Yerine gidin TV açın kadın programları,diziler vurdu-kırdı filimler filan izleyin)
-Sevgili aşkıyla programa başlanmamalı,gerzekliğin manasının olmadığı bilinmeli.
(Yerine arayın sevgilinizi , sesini duyun , ya da mesaj çekin,gidin bu ayazda kapısında bekleyin ,bize ne kime ne, onun fotoğraflarında yapacağınız zırvalıklardan daha yararlı bunlar...)
Okuyup Anlayana Yararlı Olması Dileğiyle.
